Όσο περισσότερο βουτάω στην υλικότητα του του απ'αυτοτισμού μου κι όσο απογειώνομαι σε γαλαξιακά φαινόμενα πνευματικών κουραμπιέδων, τόσο συχνότερα φτάνω στην αναιδή απλότητα του "παν μέτρον άριστον"... (ναι, ναι, το ξέρω για τη διαμάχη γύρω από το..."παν", αλλά το έλεγξα πρώτα εδώ : Σαραντάκος)
Τό'λεγαν οι έλληνες, τό'λεγε ο Βούδας και 1002 άλλοι...Ωχ! Μου πονάει η ιστορία μες στο κρανίο μου...
"Προσγειώσου" λένε οι Μήτσοι, "Pieds sur terre" (πόδια στη γη) λέει ο Asterix...
Το αντίθετο έλεγε ο Νίτσε "Wir haben die Kunst, um nicht an der Wahrheit zugrunde zu gehen"...(έχουμε την τέχνη για να μην μας καταστρέψει η Αλήθεια...)
Και η μάχη (ή έρωτας;;;) συνεχίζεται :
* οι προσγειωμένοι εναντίον των ονειροπόλων
* οι καλλιτέχνες εναντίον των πολιτικών
* οι διαισθητικοί εναντίον των γιατρών
* το άτομο εναντίον της κοινωνίας
* (συνεχίστε εσείς τον κατάλογο με λίγο διαλογισμό ή με...λίγο τσίπουρο!)
Η πολικότητα / διαδισμός μελετάει τις θηλές μας...
Κάποια νέα ρεύματα σκέψης, όπως η γεμάτη αντιφάσεις Integral Theory, υποστηρίζουν ότι ξεπερνάμε αργά, αλλά σταθερά τη διαδικότητα...(Ας μπερδευθούμε λίγο με την τριαδικότητα : Καλό, Ωραίο, Αληθινό - μητέρες (;) βαρβάτων πολικοτήτων...)
Καλώς να μας έρθει, πριν...
Photo (CC) by : Barb 11
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire