Μια βραδιά Ντελίριο

Delirium Tremens (demo version / with greek subtitles ) from Dimitrios Tsiapkinis on Vimeo.

[Το βίντεο είναι από αποσπάσματα της πρεμιέρας την 23η Απριλίου 2010, στο Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Tours στη Γαλλία. Στην Ελλάδα θα παρουσιαστεί σε ελληνική γλώσσα κυρίως...]

Μια διπλή βραδιά με σύγχρονο χοροθέατρο και Art video :
Μετά την πολύ επιτυχημένη πρεμιέρα της παράστασης Μια βραδιά Ντελίριο - Delirium Tremens & Parce que je στο Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Tours, στη Γαλλία τον περασμένο Απρίλιο, ο Δημήτρης Τσιαπκίνης και η Maud Martin την παρουσιάζουν για δύο μόνο παραστάσεις, 4 & 5 Ιουνίου στις 21:00, στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5 και Σοφούλη γωνία.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί επίσης στην Αθήνα, 9-12 Ιουνίου, στο Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων.
[22:00 την 9 και 11 Ιουνίου και 20:00 την 10 και 12 Ιουνίου. Τηλ. : 210. 3474312]


Πρώτο μέρος : Χορογραφία σόλο

Τίτλος : Delirium Tremens
Διάρκεια : 45'
Χορογραφία/χορός : Δημήτρης Τσιαπκίνης
Video art : Maud Martin
Σκηνικά : Δημήτρης Τσιαπκίνης
Κοστούμια : Rose-Marie Melka
Φωτισμοί : Jean-Philippe Filleul
Μακιγιάζ : Σταυρούλα Γεωργιάδου

Περιεχόμενο :

Το Delirium Tremens είναι μια παραστατική αναζήτηση ενός νέου οπτιμισμού απέναντι στις κρίσεις της εποχής μας. Με χιούμορ και χορογραφική αυθάδεια, αυτό το σόλο μελετάει την ναρκισσιστική - ατομιστική διάσταση του εκτελεστή του.

Ο πρωταγωνιστής μεταμορφώνεται από μια θηλυπρεπή παρουσία, σε έναν σκοτεινό γελωτοποιό και τελικά σ' έναν “μέσο πολίτη” για να βρει ποιητικές απαντήσεις στο ψυχολογικό και κοινωνικό χάος.

Μπορούμε να συγκινηθούμε αυθεντικά από αυτό που είμαστε, χωρίς επίκριση και να το μοιραστούμε με τους άλλους;

Δεύτερο μέρος : ART VIDEO

Τίτλος : Parce que je... (Επειδή εγώ...)

Διάρκεια : 35'
Κάμερα : Maud Martin
Σκηνοθεσία / Μοντάζ : Maud Martin
Χορός : Δημήτρης Τσιαπκίνης

Περιεχόμενο :

Το Parce que je είναι το alter ego του σόλο Delirium Tremens. Θέτει ερωτήματα για τη σχέση του εαυτού με τους άλλους, την εξάρτηση και απεξάρτηση των σωμάτων, την αμείωτη διαφορετικότητα που μας χωρίζει αλλά και ταυτόχρονα ορίζει την προσωπική και κοινωνική περίμετρο αυτού που είμαστε.

Βιογραφικά :

Ο Δημήτρης Τσιαπκίνης είναι απόφοιτος χορού του UNCSA (Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας) και του Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι. Από το 1991 μέχρι σήμερα έχει χορέψει με διάφορες ομάδες στο Βερολίνο, στο Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Rennes, στο Χοροθέατρο Θεσσαλονίκης, κτλ. Από το 1992 έχει χορογραφήσει διάφορα έργα όπως Εx-Gudrun, Fish in the Bottle, Regards-Periples, Ο κήπος βλέπει, κτλ. με επίκεντρο συχνά την ατομική ψυχολογία.

Συνεργάζεται από το 1995 με τον Bernardo Montet ως χορευτής και παιδαγωγός στη Rennes και στη Brest. Το Σεπτέμβρη του 2003 τον ακολουθεί στο Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Tours, όπου εργάζεται ακόμη σήμερα ως χορευτής και παιδαγωγός.

Το 2002 ιδρύει την ομάδα xsoma στη Θεσσαλονίκη με την Πόπη Σφήκα και τη Ρένα Παπαδοπούλου και χορογραφεί το “0,1” (2002) και το “Άπνοια” (2005). Έχει προτείνει πολλά σεμινάρια και δρώμενα σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αφρική με έμφαση στην αισθητήρια αντίληψη και τη σκηνική παρουσία.

Το 2007 αποκτά πτυχίο Σωματο-ψυχοπαιδαγωγικής (Μέθοδος Danis Bois) και επίσης πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Λισσαβόνας, για το πρόγραμμα Τέχνη, Κίνηση και Θεραπεία. Από το 2009 είναι επίσης βοηθός του Shaolin δασκάλου Shi Yan Jun στο Tai Chi (στυλ Chen).

Maud Martin

παράλληλα με τις σπουδές της στη φιλοσοφία και την απόκτηση πτυχίου πάνω στη σκηνοθεσία του σώματος στον εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο, η Maud Martin σκηνοθετεί τις πρώτες της ταινίες στην Tours, μέσα στο σύλλογο κινηματογραφιστών Sans Canal Fixe. Η αφετηρία της ήταν στο ντοκιμαντέρ, εμπνευσμένη από το κίνημα Direct Cinema ενώ σταδιακά εξελισσόταν προς πιο υβριδικές φόρμες κινηματογράφου. Επηρεασμένη από τη συνεργασία της με χορευτές του Χορογραφικού Κέντρου της Τουρ, αναπτύσσει ακόμη περισσότερο τους πειραματισμούς με την εικόνα ως υλικό σύνθεσης. Κολλάζ, ανασύνθεση από άλλες ταινίες όπου η αφηγηματική τους ροή χάνεται σταδιακά στον πειραματισμό του γυρίσματος και του μοντάζ : Όχι η γραμμική διήγηση μιας ιστορίας, αλλά η εστίαση σε μια ιδέα και οι ελιγμοί γύρω απ' αυτήν.